Król śmiechu Natychmiast wywoływał śmiech. Przecież Pan Janeczek z Kabaretu Olgi Lipińskiej, przecież Majster, który uczy Jasia, przecież rólki arcydzieła w filmach Stanisława Barei… A jednak prywatnie był śmiertelnie poważny. Skąd się brała jego oryginalność? Czy potrafił uciec przed popularnością? Czy miał inne pasje niż aktorstwo? I jak wyciągał spod nóg wybitnych aktorów dywaniki? Biografię znakomicie dopełniają wspomnienia krewnych oraz bliskich mu artystów. Anna Seniuk opowiada, jak Janek wprowadzał ją na warszawskie sceny, a Wiktor Zborowski zdradza, czym brzydkim postraszył go wuj, gdy strzelił gafę przed publicznością. Autorka książki, prywatnie siostrzenica aktora, wydobywa sekrety z rodzinnych archiwów. Łamie stereotypy, pokazując wuja od nieznanej strony. Przeniknij duszę Kobusza! Pisać o Kobuszu nie jest łatwo. Zwłaszcza z pozycji siostrzeńca. No bo co? Że wujek? Że uroczy człowiek? Że fantastyczny aktor? Wszystko to znamy. Dlatego po poważnych naradach i analizach doszedłem do wniosku, że… [reszta w książce – przyp. wyd.] Wiktor Zborowski Kiedyś Janek mówi do mnie: „A wiesz, wtedy po udanej operacji poszedłem do kościoła się pomodlić i podziękować za życie. Kiedy już wszystko opowiedziałem Panu Bogu, na odchodnym zapytałem: «Panie Boże, czy ja jeszcze czasem będę mógł się napić?» «Tak, Jasiu», odpowiedział Bóg”. Cały Janek… Anna Seniuk Barwnie nakreślony portret wielkiego aktora, którego miałem szczęście znać i podziwiać nie tylko na teatralnej scenie, ale także za kulisami. Uczyliśmy się od niego zawodu i życia. Był naszym mistrzem i przyjacielem. Andrzej Nejman, dyrektor Teatru Kwadrat Mam wykonać rzecz niewykonalną. W kilku zdaniach napisać o Janie Kobuszewskim. To jakbym w kilku zdaniach miał napisać o historii polskiego teatru, kabaretu, filmu ostatniego półwiecza. Dla mnie Pan Jan Kobuszewski to JAN KOBUSZEWSKI WIELKI. Przymiotnika WIELKI używam z pełną świadomością emocji i siły, które zawiera. Tak, JAN KOBUSZEWSKI WIELKI. Andrzej Grabowski

Tajemniczy Kod 93 vs policja kryminalna. Fala brutalnych zbrodni pochłania paryskie przedmieścia. Kiedy patrzył na zmasakrowane ciało dziewczyny oświetlone w kostnicy światłem jarzeniówek, przypomniał sobie wyraźnie tamto zdarzenie. Ciało o numerze 11-1237 wyciągnięte z jednej ze stu czterdziestu pięciu szuflad chłodniczych. Rozpoznał ją, ale nic nie powiedział. Wracając do domu, bał się, że zwymiotuje na skórzane siedzenia taksówki. Nie była ostatnia. Ani nawet pierwsza. Kod 93 to mroczny kryminał osadzony w realiach pracy policjantów podparyskiego departamentu śledczego Seine-Saint-Denis. Przerażająco autentyczne opisy zabójstw oraz bezkompromisowy zespół policjantów próbujących iść na przekór systemowi to wyjątkowo mocna mieszanka. Czarny humor i ironia są tutaj sposobem na przetrwanie. Olivier Norek jest prawdziwym policjantem, a miasto jest prawdziwym piekłem. Czym w takim razie jest Kod 93?

Rodzinna tragedia. Różne oblicza miłości. I długo skrywany sekret. Lato 1918. Życiu Romanowów zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo. Osiemnastoletnia księżna Maria jest więziona wraz z resztą rodziny w ponurym domu w Jekaterynburgu. Jej jedyną rozrywką są tajemne spotkania ze strażnikami, które stają się czymś więcej niż tylko niewinnym flirtem. Maria nie zdaje sobie sprawy z tego, że właśnie ważą się jej losy… 55 lat później. Kiedy Val słyszy ostatnie słowa swojego ojca: „Nie chciałem jej zabić”, jest oszołomiona. Zaczyna poszukiwać prawdy o przeszłości. To, co odkrywa, stawia ją przed jedną z wielkich tajemnic historii… Czy znajdzie odwagę, by dowiedzieć się, co zdarzyło się naprawdę? "Zaginiona córka" to niezwykle wzruszająca historia o prawdziwej miłości i ogromnej tragedii. Czy uda się rozwikłać tajemnicę, która łączy dwie rodziny? Gill Paul mieszka w Londynie. Jest autorką bestsellerowych powieści historyczno-obyczajowych i literatury faktu. Pisząc swoje książki, zawsze sięga do źródeł historycznych. [empik.com]